Gabriela i Karol to dwójka znajomych, którzy chodzą do jednego z prywatnych liceów. Jest rok 1939, maj. Karol podkochuje się w koleżance z klasy, która chce jedynie poszerzać swoje horyzonty ucząc się i pomagając schorowanej matce, sama jednak zadurzyła się w synie swojego chlebodawcy, ale nie dopuszcza uczuć do głosu. Tłumi w sobie miłość do młodego Karola. Ojciec Karola, pan Potocki płaci młodej Gabrieli czesne w liceum, bo traktuje ją jak córkę. Sam w młodości podkochiwał się w jej matce, ale jego rodzina nie akceptowała tego związku. Gabriela chodzi również codziennie do ich domu i pracuje jako służąca. Sprząta, gotuje i pielęgnuje piwonie i róże pani domu.
Po zdaniu matury młodzi chcą wstąpić na uczelnię i uczyć się dalej, niestety dochodzą do nich słuchy o wybuchu
drugiej wojny światowej, który ma mieć miejsce już niebawem. Młodzi zbliżają się do siebie i kiedy wydawać by się mogło, że wszystko jest piękne i lepsze być nie może III Rzesza atakuje port w Gdańsku i Karol zostaje zmuszony wyjechać na wojnę. Gabriela przyrzeka mu, że wstąpi do szkoły dla pielęgniarek i tam będzie na niego czekać. Wojna daje im się we znaki. Karol i jego dwóch przyjaciół Bronek i Janek wspólnie wyruszają na wojnę. Po jakimś czasie znajdują się za wschodnią granicą Polski i tam poznają pewną kobietę, która zaprzyjaźnia się z nimi i ratuje życie. Bronek i Janek tracą życie, ale na zawsze pozostaną w pamięci reszty bohaterów. Karol podczas ucieczki w wagonach jadących do obozów koncentracyjnych poznaje chłopczyka, który zmienia jego życie, a w późniejszym czasie nie tylko jego. Gabriela podczas wojny uczyła się i pracowała jako pielęgniarka w szpitalu razem ze swoją przyjaciółką. Poznaje tam jednak lekarza z Londynu Patricka Millera, który ma polskie korzenie. Między nimi od razu rodzi się uczucie. Wojna powoli zbliża się ku końcowi. Pewnego dnia w progu szpitala zjawia się wykończony mężczyzna, którego poznaje przyjaciółka Gabrielii. Niedługo później dochodzi do spotkania dwójki zakochanych ludzi, ale okazuje się, że wojna odbiła na nich swe piętno. Karol przekazuje Gabrieli wszystkie listy, które napisał podczas wojny. Ta czyta je w samotności. Kiedy widzi ostatnie słowa dociera do niej sens słów i biegnie do Karola, ale okazuje się, że ten zmarł podczas jej nieobecności. Zdążył jeszcze szczerze porozmawiać z Patrickiem.
Ostatecznie Gabrela i Patrick zostają razem i wspólnie wychowują małego chłopczyka, którym zaopiekował się Karol podczas powrotu do Polski.
Komentarze (0)